Mijn CI en ik
Hallo,
Ik ben Berit en alweer een tijdje geleden zat ik nog in het voortraject/de aanloop naar operatie e.d. Elders op dit forum heb ik daar toen een paar vragen over gesteld (de keus voor een CI, de verzekering&hellip
. Inmiddels heb ik de operatie achter de rug (begin februari). En: nu zit ik middenin de revalidatieperiode. De eerste fitting was in maart en de instellingen zijn al diverse malen bijgesteld. En zo werd er ook al diverse keren een nieuw audiogram gemaakt.
Vooral het toondiagram liet daags na de eerste fitting een enorme vooruitgang zien (van ca. 100dB naar ca. 40 dB verlies). Maar, het hoge tonengebied laat wel een minder goed beeld zien; die blijven lastig te horen voor mij. Het is ook wat me waarschijnlijk parten speelt bij het spraak-verstaan (de medeklinkers). Dit is duidelijk zichtbaar in het spraak-audiogram; dat is echt (nog?) niet zo goed. Hopelijk wordt dit nog wat beter met het meer/harder aanbieden van hoge, wat scherpere tonen (bij de laatste fittingen is dit ingezet).
Desondanks is het verstaan toch duidelijk beter geworden! Het best gaat dit met lipbeeld erbij (nog steeds, en liefst in een rustige ruimte, 1-op-1-gesprekken). Hoewel, de oefeningen van de logopedist, zonder lipbeeld, gaan langzamerhand toch ook wat beter. Voorlopig ga ik dan ook moedig door met de gehoortraining. En ook met het wennen aan geluiden; die ik eerst niet hoorde en nu wel. Vaak kan ik niet thuisbrengen wat ik hoor. Ook het onderscheiden van geluiden die op elkaar lijken (voor mij dan) vind ik moeilijk.
Maar, ik ben er nu, na ruim 6 weken met gehoortraining, fittingen, etc. wel achter dat het bij mij niet heel flitsend en gemakkelijk gaat. Zo las ik natuurlijk op het forum van mensen die “als een speer gingen” en al vrij snel super goed konden spraak-verstaan, vaak zelfs zonder lipbeeld. “Gelukkig” las ik ook van mensen bij wie het helemaal niet zo gemakkelijk gaat. En ik weet ook wel dat het bij iedereen anders gaat, bij de ene persoon snel, bij de andere persoon langzamer. En zo gaat het ook bij mij, en in kleine stapjes. Maar dat is ook o.k. Ik hoop wel dat de vooruitgang nog een tijd doorzet zo. En dat ik over een jaar of zo kan zeggen dat progressie inderdaad over een langere tijd nog te merken was/is.
Met de audioloog en de logopedist heb ik het ook gehad over het verloop van de revalidatie. Zij legden ook uit dat het voor hen vaak ook niet te voorspellen noch te verklaren is waarom het “bij het ene oor beter gaat dan bij het andere oor”, waarom bij de ene persoon de gehoorzenuw en hersenen het heel goed/snel oppakken en bij de andere persoon minder (zelfs niet bij ogenschijnlijk vergelijkbare personen; bijv. 2 post-linguaal doven). En, belangrijk ook om te weten (voor mij althans), dat het niet te maken heeft met heel veel oefenen/drillen of zo. Dat je er maar tot op zekere hoogte invloed op hebt.
En, tot slot, daar gaat het natuurlijk om: ik heb nog geen moment spijt gehad van de keus voor een CI! Want, dat is nu al duidelijk, ik heb er echt wel baat bij. Wat ik ook heel bijzonder vind en waar ik ook heel blij mee ben: ik kan inmiddels wel een beetje telefoneren weer. Weliswaar alleen nog met man, kinderen, bekenden. Dit vind ik echt een enorme opsteker, “zelf kunnen bellen”; klinkt zo gewoon, maar voor mij is dit al heel grote winst, echt super.
Tot zover mijn ervaringsverhaal. Groeten van Berit.
Comments